Umutsuz ev kızı

Bu telefon bozukluğu iyice beni hüzüne,mutsuzluğa sürüklüyor..Anlamsız yere benden uzaklaşıcakmış gibi hissediyorum biliyorum telefonu bozuk yapıcak bişey yok.Sanki artık gündüzümde gecemde yokmuş gibi hissetmeye başladım.İnsan yıllarını verince bir aşka böyle oluyor eksik hissediyorum kendimi yarım.Her sabah uyandığımda mesajını görürdüm yada uyandıktan hemen sonra..Uyurken gece beni sevdiğini söylerdi ve her telefonu kapatırken bana bunları alıştırdığı için şimdi kısa bir konuşmamada kendimi ipin ucunda hissediyorum.Bugün iyice morallerim alt üst..Sıkıldım bu durumdan neden bulamıyor telefon eski püskü anlamıyorum off en sonunda kendi telefonumu vericem kullansın diye bana evdekilerden ulaşır nede olsa en son çare onu yapıcam galiba..Bir de çok özledim..Offfffffff birde evde kimse olmayınca insan daha çok giriyor bunalıma..Günde belki bir kez 1 dakkalık konuşabiliyoruz onuda bazı günler hergün konuşamıyoruz öyle 1 dakkalık bile..Dipi gözükmeyen karanlıkk bir boşluktayımm sanki..
                                 


                       Sonu hiç yokmuş gibi değil mi?
                       Korkutucu
                       Niyeyse hüzün doluyor insanın içine
                       Ama var onunda bir sonu biliyorum
                       Herşeyin bir sonu olduğu gibi.
                       Aydınlığı tekrar görücek
                       Bu karanlığa girmiş herkes..